Przeklinam cię, ciało

Powyższa powieść Wandy Lachowicz przedstawia historię młodej dziewczyny, która ma wstręt do swojego ciała oraz do kobiecości, w związku z czym choruje najpierw na anoreksję, a następnie na bulimię. Skutkiem tych chorób i nieradzenia sobie z własną osobą jest pojawienie się narkotyków a później wylądowanie w szpitalu psychiatrycznym.

W mojej ocenie książka nie porusza najważniejszej sfery w walce z bulimią i anoreksją, a mianowicie psychologii. Przedstawia wyłącznie ogólny obszar choroby, widziany przez osobę z zewnątrz. Pomimo tego dobrze jest czytać takie książki aby zdać sobie sprawę, co przeżywają młode dziewczyny i nastolatki (w dzisiejszych czasach nawet i chłopcy), które owładnięte są manią odchudzania i chęcią zdobycia "ciała modelki". Ważne jest również, aby wiedzieć jak pomóc osobie chorej, bo nie jest to proste, co z pewnością potwierdzi każda osoba, która miała styczność z anorektyczką. 

Moja ocena: 6/10

Na zakończenie pozwolę sobie na umieszczenie małego, sarkastycznego żartu w temacie odchudzania ;)

Okularnica E. Wojnarowska

"Okularnica" jest powieścią dla młodzieży, w szczególności dla tej, z wieloma kompleksami dotyczącymi wyglądu. Opowiedziana historia pokazuje, jak okrutna potrafi być młodzież w stosunku do swoich rówieśników. Upokarzanie i wyśmiewanie wyglądu może przynieść złe skutki w przyszłym życiu ofiary. Niestety główna bohaterka (Kasia) ma jeszcze jeden problem - jest wychowywana tylko przez matkę, a ich role czasami się odwracają - to Kaśka musi się opiekować swoją mamą, gdy ta ma "kryzys miłosny" i o ona musi podejmować ważne decyzje w domu. Przed okularnicą stoi szansa na nowe, lepsze życie, dzięki zmianie szkoły i miejsca zamieszkania. Czy uda jej się pokonać kompleksy i znaleźć przyjaciół? Dowiecie się po przeczytaniu ;)

Jak dla mnie książka jest obowiązkową lekturą dla osób wyśmiewanych, jak i dla wyśmiewających, w celu zrozumienia skutków takiego zachowania. Ela Wojnarowska pisze książki bardzo lekkie i przyjemne do czytania, także polecam ;)

Moja ocena: 7/10

Pachnidło Patrick Suskind

Jeśli ktoś jeszcze nie oglądał tego filmu - nie róbcie tego zanim nie przeczytacie książki! Dlaczego? Dowiecie się na końcu postu ;) "Pachnidło" to książka przedstawiająca historię młodego chłopaka, żyjącego w XVIII wieku w Paryżu. Jego nadzwyczajną umiejętnością jest doskonały zmysł węchu, który pozwala na stworzenie odpowiedników najcenniejszych na świecie perfum. Dla głównego bohatera to jednak za mało i postanawia wydobyć zapachy z ... ciała kobiet. Cała procedura tego zabiegu jest dość niesmaczna i może obrzydzać czytelnika, ale mimo to lepiej jest o tym czytać i móc wyobrazić sobie poszczególne sceny, niż zobaczyć gotowe obrazy w filmie. Z czystym sumieniem mogę polecić tę książkę osobom, które lubią powieści "z dreszczykiem". Intensyfikacja działania zmysłów gwarantowana! ;)

Moja ocena: 7/10

Gdzie leży granica

Z tą książką spotkałam się przez przypadek. Będąc w bibliotece poprosiłam o pomoc w dobrze książki, która porusza liczne problemy współczesnej młodzieży. Ponieważ moja dzielnicowa biblioteka nie posiada zbyt nowych i obszernych zbiorów, otrzymałam właśnie tę powieść. 

Powieść Davida Lodge to kolejna książka, poruszająca tematykę religii i seksu. Bohaterowie powieści walczą pomiędzy zasadami religii i wyznawanej wiary, a niepohamowanymi żądzami, typowymi dla ich wieku. Na szczęście ich historie są opisane w dość komiczny i ironiczny sposób, inaczej książka byłaby po prostu nudna, ponieważ akcja dzieje się w latach 50' do 70', a jak wiadomo od tamtego czasu wiele się zmieniło w postrzeganiu wiary, jak i wstrzemięźliwości seksualnej (głównie służby kościoła). David Lodge posiada tzw. "lekkie pióro", dlatego też jego książki czyta się szybko lekko.

Moja ocena: 4/10

Na fejsie z moim synem

O tej książce Janusza Wiśniewskiego, która jest jego najbardziej osobistym utworem literackim, można  napisać bardzo dużo. Po pierwsze czyta się ją dość ciężko, ponieważ w zadaniach są poprzestawiane wyrazy (zmieniony szyk zdań). Książka jest opowiadaniem prosto z piekła matki Wiśniewskiego - Ireny i wyraża chęć autora do dokończenia rozmów z mamą, a zarazem rozliczenia się z własnego życia. Niestety zostało popełnionych kilka sprzecznych błędów (a może zostały zrobione specjalnie?) np. pochwała twórczości syna [Janusza], a kilka rozdziałów dalej wyśmiewanie pisarzy tekstem, że każdy może nim zostać, bo nie trzeba mieć żadnego wykształcenia.

Standardowo w powieści nie zabrakło wątków naukowych, typowych dla Wiśniewskiego, jak również często jest poruszana tematyka religijna, lecz nie taka typowa. Kilka tekstów z Pisma Świętego, które zostały przetłumaczone i zinterpretowane, naprawdę mogą zaskoczyć nawet tych mocno wierzących. Poniżej przedstawiam cytat, który obrazuje kiedy według Biblii niedozwolone jest uprawianie seksu: 

"Ale wstrzemięźliwość w piątki oraz w czasie adwentu i Wielkiego Postu nie była jedynym przykładem wkraczania w życie seksualne ludzi sakramentem małżeństwa połączonych. Kościół zabraniał stosunków małżeńskich jeszcze czterdzieści dni przed Bożym Narodzeniem, tydzień po Wielkanocy, tydzień po Zielonych Świątkach, w przeddzień świąt uroczystych, w czasie gdy kobieta w ciąży była, w każdą środę, w czasie menstruacji i pięć dni przed do komunii przystąpieniem. Bo małżeństwa przecież nie ustanowiono po to, żeby człowiek mógł żądze swoje zaspokoić, ale wyłącznie w celu ludzkiego gatunku przedłużenia."

Podsumowując mogę stwierdzić, iż przeczytanie tej książki zajęło mi sporo czasu i nie wciągnęła mnie zupełnie, natomiast trzeba pogratulować Wiśniewskiemu samokrytyki i tak wybujałej wyobraźni, aby możliwe było napisanie książki o piekle, niebie i czyśćcu, o życiu seksualnym i duchowym rodziców, o wierze i niewierze, a wszystko słowami własnej, nieżyjącej matki.

Moja ocena: 3/10

Walkirie Paulo Coelho

Walkirie to dość ciężka powieść - może dlatego, że opisuje świat nie do końca realny i rzeczywisty. Paulo razem ze swoją żoną wyruszają na pustynię, aby odciąć się od codzienności i móc zagłębić się w swoje własne "ja". Odpowiedzi na wiele pytań pomogą znaleźć im Walkirie, czyli boginie - wojowniczki. (Patrz foto)

Niestety w książce zostało pomieszanych kilka wątków - Paulo, wierzący - praktykujący, zaczyna wierzyć w magię i nieistniejące istoty z wyimaginowanego świata. Dlatego też książkę polecam wyłącznie tym, którzy (ośmielę się zaryzykować to stwierdzenie) lubią fantasy i interesują się szeroko pojętą metafizyką i filozofią. 

Moja ocena: 2/10

Rain Man

Rain Man Leonore Fleichera to znakomita powieść o dwóch braciach - karierowiczu oraz mężczyźnie chorym na autyzm. Z początku nie wiedzieli w ogóle o swoim istnieniu, aż do śmierci ojca. Od tego momentu wszystko się w ich życiu zmieniło, łącznie z głównymi wartościami. Dramat przedstawia świat, w jakim żyją osoby z autyzmem oraz pokazuje, że bardzo często mają oni ponadprzeciętne umiejętności - w tym wypadku główny bohater potrafi wykonywać w głowie działania matematyczne na ogromnych liczbach. 

Ekranizacja filmu pomija kilka wątków, ale również jest znakomita ;)

Książkę polecam wszystkim, a szczególnie tym, którzy interesują się filozofią życia osób niepełnosprawnych umysłowo. 

Moja ocena: 9/10